Inspiratiesessie

Het dilemma hierboven is een van de stellingen waarover werd gediscussieerd op de door GGN georganiseerde inspiratiesessie, afgelopen donderdag in Utrecht. Onder de aanwezigen bevonden zich naast opdrachtgevers/werkgevers, ook een budgetcoach, iemand van de Rijksoverheid en een ervaringsdeskundige. Het doel van de middag was om bewust te worden van acties die worden ondernomen tegen de persoon met schulden, en om met elkaar in gesprek te gaan over het integraal aanpakken van schuldenproblematiek in Nederland.
Om te aanwezigen eraan te herinneren dat het aanpakken van schulden gaat over mensen, en niet alleen over dossiers en cijfers, beet ervaringsdeskundige Luuk (fictieve naam) het spits af. Voordat er over verschillende stellingen werd gediscussieerd, vertelde Luuk zijn persoonlijke verhaal over zijn strijd om schuldenvrij te worden.

Persoonlijk verhaal ervaringsdeskundige

Hij vertelde over hoe hij op zijn 18e zijn volwassen leven begon met een berg schulden. Hoe hij zich uitschreef bij de gemeente om maar van de dreigende brieven af te zijn. Over dat hij niet kon werken omdat hij geen ID-kaart had. Over dat hij geen ID-kaart kon betalen omdat hij geen werk had. Over hoe hij met pijn, moeite, en hulp van ONSbank uiteindelijk €35.000 aan schuld wist weg te werken. Over hoe lastig het is om tijdens dat lange en slopende proces niet de moed te verliezen, omdat het soms een gebed zonder einde lijkt.

De toon van de middag was hiermee gezet. De andere aanwezigen waren er even stil van. Het is niet altijd evident wat voor gevolgen een maatregel in het incassoproces kan hebben, zowel persoonlijk en maatschappelijk als financieel.

Stellingen

Na een korte pauze werd er door alle aanwezigen gediscussieerd over verschillende stellingen. Verdient iemand die niet kan, maar wel wil betalen altijd een rustperiode van zes maanden? Heeft een medewerker die drie jaar in dienst is bij een loonbeslag recht op hulp van de werkgever? Wat vind jij belangrijker: financieel of sociaal rendement? Bovendien: sluit het een het ander überhaupt uit, of gaan financieel en sociaal rendement hand in hand?

Ook in de discussie over de stellingen volgde de ene eyeopener de andere op. De vraag of een medewerker met loonbeslag hulp verdient, klinkt opeens heel anders met de juiste achtergrondinformatie. Het NIBUD rekende uit dat een loonbeslag een werkgever gemiddeld €13.000 kost op jaarbasis. Om nog te zwijgen van de gemiddeld negen dagen extra ziekteverzuim van een medewerker met schulden. Vanuit die hoek is het bieden van hulp opeens niet meer een vervelende kostenpost, maar juist een kans. Want vergeet niet: de overgrote meerderheid van mensen met schulden, wil heus wel betalen.

Het oplossen van schuldenproblematiek in Nederland vereist een integrale aanpak. Een aanpak waarbij deurwaarders, opdrachtgevers, hulpverleners, de overheid, werkgevers en mensen met schulden samen de balans vinden. Dat is in ieders belang, want uiteindelijk gaat financieel en sociaal rendement wel degelijk hand in hand.